Α΄ ΓΕΝΙΚΑ Ι. ΣΥΝΤΑΓΜΑ 1. ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΗ ΝΟΜΟΘΕΣΙΑ α) Ψ. της 11-6-1911 «Περί ενάρξεως της ισχύος των κατ’ αναθεώρησιν του Συντάγματος μεταρρυθμισθεισών και προστεθεισών εις αυτό διατάξεων»
(Σύνταγμα της Ελλάδος ψηφισθέν υπό της Β΄ εν Αθήναις συνελεύσεως τη 23 Μα?ου 1911) (Φ.Ε.Κ. 127/1-6-1911). [Βλ. και Κώδηξ Θέμιδος, Α΄ 1821-1834, 357-371, Τάλως Ε1, 331-351].
β) Ψ. ΙΒ΄ της 9/9-6-1975 της Ε΄ Αναθεωρητικής Βουλής των Ελλήνων «περί Ψηφίσεως και θέσεως εις ισχύν του νέου Συντάγματος της χώρας» (Α΄ 110). [Βλ. και ΚΝοΒ 23, 325].
γ) Ψ. Α΄ της 6/12-3-1986 (Δημοσίευση στην Ε.τ.Κ. του από 6ης Μαρτίου 1986 Α΄ Ψηφίσματος της ΣΤ΄ Αναθεωρητικής Βουλής των Ελλήνων: "Ψήφιση, δημοσίευση και θέση σε ισχύ των αναθεωρημένων διατάξεων του Συντάγματος") (Α΄ 22). [Βλ. και ΚΝοΒ 34, 3-31].
δ) Ψ. Β΄ της 6/14-3-1986 (Δημοσίευση στην Ε.τ.Κ. του Β΄ Ψηφίσματος της 6ης Μαρτίου 1986 της ΣΤ΄ Αναθεωρητικής Βουλής των Ελλήνων: "Μεταφορά του κειμένου του Συντάγματος στη δημοτική γλώσσα") (Α΄, 24).
ε) Ψ. της 17/18-4-2001 της Ζ΄ Αναθεωρητικής Βουλής των Ελλήνων (Δημοσίευση του από 6 Απριλίου 2001 ψηφίσματος της Ζ΄ Αναθεωρητικής Βουλής των Ελλήνων «Ψήφιση, δημοσίευση και θέση σε ισχύ των αναθεωρημένων διατάξεων του Συντάγματος») (Α΄ 84, Α΄ 85). [Βλ. και ΚΝοΒ 49, 960-973, 974-1009].
2. ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΗΜΙΑΥΤΟΝΟΜΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ α) Σ. Άρθρο 3 παρ. 2: "Το εκκλησιαστικό καθεστώς που υπάρχει σε ορισμένες περιοχές του Κράτους δεν αντίκειται στις διατάξεις της προηγούμενης παραγράφου".
β) Σ. Άρθρο 18 παρ. 8 εδ. β΄: "Επίσης δεν επιτρέπεται να απαλλοτριωθεί η περιουσία που βρίσκεται στην Ελλάδα των Πατριαρχείων Αλεξάνδρειας, Αντιόχειας και Ιεροσολύμων, καθώς και της Ιερής Μονής του Σινά".
γ) Σ. Άρθρο 72 παρ. 1: "Στην Ολομέλεια της Βουλής συζητούνται και ψηφίζονται … νομοσχέδια και προτάσεις νόμων … για τα θέματα των άρθρων 3, 13 …".
3. ΒΟΥΛΕΥΤΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ α) Π.Δ. 381 της 20/30.12.2002. "Καθορισμός των βουλευτικών εδρών κάθε εκλογικής περιφέρειας για τις γενικές βουλευτικές εκλογές" (Α΄ 332).
Έχοντας υπόψη:1. Τις διατάξεις: α) Των άρθρων 54 και 112 παρ. 1 του Συντάγματος. β) Των άρθρων 1, 2 και 31 του Π.Δ. 55/1999 "Κωδικοποίηση σ’ ενιαίο κείμενο των διατάξεων της νομοθεσίας για την εκλογή βουλευτών" (58 Α΄), αποφασίζουμε:
Άρθρο 1:
Α/Α Εκλογικές Αριθμός Βουλευτικές Υπόλοιπο Προστιθέμενες έδρες Σύνολο
Περιφέρειες Δημοτών Έδρες Δημοτών λόγω υπολοίπου Εδρών
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
53. Νομός Χανίων 143.009 4 1.273 4
54. " Ρεθύμνης 81.547 2 10.679 2
55. " Ηρακλείου 276.353 7 28.315 1 8
56. " Λασιθίου 77.342 2 6.474 2
Άρθρο 2:
1. Οι αναφερόμενες στο προηγούμενο άρθρο εκλογικές περιφέρειες νοούνται με τα διοικητικά όριά τους που ισχύουν την 1ην Ιανουαρίου 1985, (άρθρο 1 παρ. 3 Π.Δ. 55/1999).
2. Η ισχύς του παρόντος αρχίζει από τη δημοσίευσή του στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως.
ΙΙ. ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ 1. ΚΟΙΝΗ ΔΙΑΚΟΙΝΩΣΙΣ ΤΩΝ ΤΡΙΩΝ ΣΥΜΜΑΧΩΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΝ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΥΨΗΛΗΝ ΠΥΛΗΝ 13 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1912 Σύμφωνα με την τελεσιγραφική αξίωση της Ελλάδος, Σερβίας και Βουλγαρίας, η Τουρκία έπρεπε να εφαρμόσει εντός διαστήματος έξι μηνών σειρά μεταρρυθμίσεων για τους υπόδουλους ομοεθνείς τους. Αυτονομία των εθνοτήτων και αναλογική εκπροσώπηση στο οθωμανικό κοινοβούλιο, διατήρηση εθνολογικού χαρακτήρα των ευρωπαϊκών επαρχιών της Τουρκίας, ισοτιμία σχολείων χριστιανικών κοινοτήτων προς τα μωαμεθανικά, στρατολογία και στελέχωση του στρατού από χριστιανούς, αναδιοργάνωση Χωροφυλακής, διορισμό Ελβετών ή Βέλγων γενικών διοικητών στις ευρωπαϊκές επαρχίες, επίβλεψη των μεταρρυθμίσεων από ειδικό συμβούλιο ίσου αριθμού χριστιανών και μουσουλμάνων και με συμμετοχή των πρεσβευτών των Μεγάλων Δυνάμεων και των βαλκανικών κρατών.
Μετά την απόρριψη της διακοινώσεως ως «θρασείας αποπείρας επεμβάσεως ε?ς τάς έσωτερικάς ?ποθέσεις τ?ς αύτοκρατορίας καί αναξίας απαντήσεως», επιδόθηκε στην Υψηλή Πύλη στις 17 Οκτωβρίου 1912 η Διακοίνωση των Συμμάχων για την κήρυξη του πολέμου.
[Σβολόπουλος 80-81]
2. ΣΥΝΘΗΚΗ ΛΟΝΔΙΝΟΥ 1913 ΣΥΝΘΗΚΗ ΕΙΡΗΝΗΣ ΒΑΛΚΑΝΙΩΝ – ΤΟΥΡΚΙΑΣ «Συνομολογηθε?σα ?ν Λονδίν? τ? 17 Μα?ου 1913 μεταξύ τ?ν συμμάχων Βασιλείων τ?ς ?λλάδος, Βουλγαρίας, Μαυροβουνίου καί Σερβίας ?φ’ ?νός και τ?ς ?θωμανικ?ς Α?τοκρατορίας ?φ’ ?τέρου».
Άρθρον 1. Από της ανταλλαγής των επικυρώσεων της παρούσης συνθήκης θέλει υπάρξει διαρκώς ειρήνη και φιλία μεταξύ της Αυτού Μεγαλειότητος του αυτοκράτορος των Οθωμανών, αφ΄ ενός, και των Αυτών Μεγαλειοτήτων των συμμάχων ηγεμόνων, αφ' ετέρου, καθώς και μεταξύ των Εαυτών διαδόχων και κληρονόμων και των οικείων Αυτών κρατών και υπηκόων.
Άρθρον 2. Η Αυτού Μεγαλειότης ο αυτοκράτωρ των Οθωμανών εκχωρεί προς τας Αυτών Μεγαλειότητας τούς συμμάχους ηγεμόνας πάσας τας επί της ευρωπαϊκής ηπείρου εδαφικάς εκτάσεις της αυτοκρατορίας Αυτού, προς δυσμάς γραμμής αρχομένης από της επί του Αιγαίου Πελάγους Αίνου μέχρι της επί του Εύξείνου Πόντου Μηδείας, εξαιρουμένης της Αλβανίας.
Το ακριβές διάγραμμα της από Αίνου εις Μήδειαν μεθορίου θέλει πρoσδιορισθή υπό διεθνούς επιτροπής.
Άρθρον 3. Η Αυτού Μεγαλειότης ο αυτοκράτωρ των Οθωμανών και αι Αύτων Μεγαλειότητες οι σύμμαχοι ηγεμόνες δηλούσιν ότι αναθέτουσιν εις την Αυτού Μεγαλειότητα τον αυτοκράτορα της Γερμανίας, εις την Αυτού Μεγαλειότητα τον αυτοκράτορα της Αυστρίας, βασιλέα της Βοημίας κλπ. και αποστολικόν βασιλέα της Ουγγαρίας, εις τον Κύριον πρόεδρον της γαλλικής δημοκρατίας, εις την Αυτού Μεγαλειότητα τον βασιλέα της Μεγάλης Βρετανίας και 'Ιρλανδίας και των βρετανικών εδαφικών εκτάσεων των πέραν των θαλασσών, αυτοκράτορα των 'Ινδιών, εις την Αυτού Μεγαλειότητα τον βασιλέα της 'Ιταλίας, και εις την Αυτού Μεγαλειότητα τον αυτοκράτορα πασών των Ρωσσιών την φροντίδα του διακανονισμού των συνόρων της Αλβανίας και πάντων των αφορώντων είς την 'Αλβανίαν ζητημάτων.
Άρθρον 4. 'Η Αυτού Μεγαλειότης ο αυτοκράτωρ των 'Οθωμανών δηλο? ΟΤΙ εκχωρεί εις τας Αυτών Μεγαλειότητας τους συμμάχους ηγεμόνας την νήσον Κρήτην και ΟΤΙ παραιτείται υπέρ Αυτών πάντων των ων εκέκτητο επί της νήσου ταύτης κυριαρχικών και άλλων δικαιωμάτων.
Άρθρον 5. Η Αυτού Μεγαλειότης ο αυτοκράτωρ των 'Οθωμανών και αι Αυτών Μεγαλειότητες οι σύμμαχοι ηγεμόνες δηλούσιν ότι εμπιστεύονται εις την Αυτού Μεγαλειότητα τον αυτοκράτορα της Γερμανίας, εις την Αυτού Μεγαλειότητα τον αυτοκράτορα της Αυστρίας, βασιλέα της Βοημίας κλπ. και αποστολικόν βασιλέα της Ουγγαρίας, εις τον πρόεδρον της γαλλικής δημοκρατίας, εις την Αυτού Μεγαλειότητα τον βασιλέα της Μεγάλης Βρεττανίας καί 'Ιρλανδίας καί τών βρεττανικών έδαφικών έκτάσεων των πέραν των θαλασσών, αυτοκράτορα των 'Ινδιών, εις την Αυτού Μεγαλειότητα τον βασιλέα της 'Ιταλίας, και εις την Αυτού Μεγαλειότητα τον αυτοκράτορα πασών των Ρωσσιών την φροντίδα να αποφασίσωσι περί της τύχης πασών των οθωμανικών νήσων του Αιγαίου Πελάγους, έκτός της Κρήτης, και περί της Χερσονήσου του Άθωνος.
Άρθρον 6. 'Η Αυτού Μεγαλειότης ο αυτοκράτωρ των Οθωμανών και αι Αυτών Μεγαλειότητες οι σύμμαχοι ηγεμόνες δηλούσιν ότι αναθέτουσι την φροντίδα του διακανονισμού των εκ της περαιουμένης εμπολέμου καταστάσεως και των προειρημένων εδαφικών εκχωρήσεων προκυπτόντων ζητημάτων οικονομικής φύσεως εις την εν Παρισίοις συνελθουσαν διεθνή επιτροπήν, εις ην απέστειλαν τους Εαυτών αντιπρoσώπoυς.
Άρθρον 7. Τα αφορώντα εις τους αίχμαλωτους, δικαστικήν δικαιοδοσίαν, εθνικότητα και εμπορίαν ζητήματα κανονισθήσονται δι' ειδικών συμβάσεων.
Άρθρον ακροτελεύτιον. Η παρούσα συνθήκη κυρωθήσεται και αι επικυρώσεις ανταλλαγήσονται εν Λονδίνω το ταχύτερον.
Εις πίστωσιν οι πληρεξούσιοι των Υψηλών συμβαλλομένων μερών υπέγραψαν την παρούσαν συνθήκην και επέθηκαν τας εαυτών σφραγίδας.
Εγένετο εν Λονδίνω τη 17/30 Μαίου 1913, μεσημβρίαν 35 (ώραν Γκρήνουτις)
Δρ. Στογιάν, Δάνεφ, Μιχ. Ιβ. Ματζάρωφ,
Ι. Πόποβιτς, Λ. ντε Βοϊνοβτις,
Στογιάν Νοβάκοβιτς, Ανδρ. Νίκολιτς, Μιλ. Ρ. Βέσνιτς, Ιβάν Παύλοβιτς,
Οσμάν Νιζαμή, Ν. Μπατσαρία, Αχμέτ Ρεσσήτ.
(Φ.Ε.Κ. 11 Νοεμβρίου 1913, τ. Α΄). [Βλ. και Θέμις Α΄ 165-190 – Κείμενα 50-52, Τάλως Ζ1, 14-15]
3. ΕΛΛΗΝΟΣΕΡΒΙΚΗ ΣΥΝΘΗΚΗ ΕΙΡΗΝΗΣ ΦΙΛΙΑΣ ΚΑΙ ΑΜΟΙΒΑΙΑΣ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ 1 ΙΟΥΝΙΟΥ 1913 [Μετά τη σύναψη του Πρωτοκόλλου της 5 Μαΐου 1913 με το οποίο τα δύο μέρη υπόσχονταν αμοιβαία βοήθεια για την προστασία των κατεχομένων από τα στρατεύματά τους εδαφών και τον καθορισμό της δυτικής όχθης του Αξιού ως κοινής ακραίας συνοριακής γραμμής, και της Ελληνοσερβικής στρατιωτικής σύμβασης.
Η τελική Συνθήκη προέβλεπε αμοιβαία εγγύηση των εδαφικών κτήσεων των δύο χωρών, αμοιβαία παροχή στρατιωτικής βοήθειας σε περίπτωση απρόκλητης επίθεσης και καθορισμό διανομής των τουρκικών εδαφών, μετά τον τερματισμό του πολέμου. Ως προς τις ζώνες της εδαφικής κυριαρχίας στη Μακεδονία, καθοριζόταν διαχωριστική συνοριακή γραμμή Αχρίδας – Μοναστηρίου – Γευγελής].
[Σβολόπουλος 90-91, Τάλως Ζ1,15-16]
4. ΣΥΝΘΗΚΗ ΒΟΥΚΟΥΡΕΣΤΙΟΥ 1913 ΣΥΝΘΗΚΗ ΕΙΡΗΝΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ – ΒΟΥΛΓΑΡΙΑΣ Συνομολογηθείσα εν Βουκουρεστίω την 28 Ιουλίου 1913
Β.Δ. 6 Αυγούστου/28 Οκτωβρίου 1913
«Περί αποδοχής, εγκρίσεως και επικυρώσεως της εν Βουκουρεστίω την 28 Ιουλίου 1913 συνομολογηθείσης συνθήκης ειρήνης μεταξύ Ελλάδος, Μαυροβουνίου, Ρωμουνίας και Σερβίας, αφ’ ενός, και της Βουλγαρίας αφ’ ετέρου».ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΒΑΣΙΛΕΥΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ Δηλούμεν ότι, συνομοληγηθείσης εν Βουκουρεστίω την 28 Ιουλίου του έτους χιλιοστού εννεακοσιοστού δεκάτου τρίτου, μεταξύ Ημών και των Α.Α.Μ.Μ. των βασιλέων του Μαυροβουνίου, της Ρωμουνίας και της Σερβίας, αφ’ ενός και της Α.Μ. του βασιλέως της Βουλγαρίας, αφ’ ετέρου, συνθήκης ειρήνης, ης το κείμενο έπεται.1. ΣΥΝΘΗΚΗ ΠΕΡΙ ΕΙΡΗΝΗΣ Αι Αυτών Μεγαλειότητες ο βασιλεύς της Ρουμανίας, ο βασιλεύς των Ελλήνων, ο βασιλεύς του Μαυροβουνίου, και ο βασιλεύς της Σερβίας αφ’ ενός, και η Αυτού Μεγαλειότης ο βασιλεύς των Βουλγάρων, αφ’ ετέρου, επιθυμούντες να δώσωσι πέρας εις την υφισταμένην τανυν εμπόλεμον μεταξύ των οικείων Αυτών χωρών κατάστασιν και εφιέμενοι εν τη υπέρ των πραγμάτων τάξεως μερίμνη Των όπως αποκαταστήσωσι την ειρήνην μεταξύ των επί τοσούτον δοκιμασθέντων λαών Αυτών, απεφάσισαν την συνομολόγησιν οριστικής συνθήκης περί ειρήνης.
Αι Αυτών ειρημέναι Μεγαλειότητες ώρισαν συνεπώς τους Ευαυτών πληρεξουσίους ως έπεται.
(Έπονται τα ονόματα των πληρεξουσίων)
Οίτινες, τη προτάσει της β. ρουμανικής Κυβερνήσεως, συνήλθον εις συνδιάσκεψιν εν Βουκουρεστίω μετά των πληρεξουσίων αυτών εγγράφων, ευρεθέντων εν τάξει:
Αποκατάστασης δ’ αισίως της μεταξύ αυτών συμφωνίας, συνέθεντο τα επόμενα:
Άρθρον 1. Από της ανταλλαγής των επικυρώσεων της παρούσης συνθήκης θέλει υπάρξει ειρήνη και φιλία μεταξύ της Αυτού Μεγαλειότητος του βασιλέως της Ρουμανίας, της Αυτού Μεγαλειότητος του βασιλέως των Βουλγάρων, της Αυτού Μεγαλειότητος του βασιλέως των Ελλήνων, της Αυτού Μεγαλειότητος του βασιλεώς του Μαυροβουνίου, και της Αυτού Μεγαλειότητος του βασιλέως της Σερβίας, ως και μεταξύ των Εαυτών διαδόχων και Κληρονόμων, των κρατών και των υπηκόων Αυτών.
Άρθρον 2. Η μεταξύ του βασιλείου της Βουλγαρίας και του βασιλείου της Ρουμανίας παλαιά μεθόριος μεταξύ Δουνάβεως και Ευξείνου Πόντου θέλει διαρρυθμισθή ως έπεται, συμφώνως τω πρακτικώ τω καταρτισθέντι υπό των οικείων στρατιωτικών αντιπροσώπων και παρηρτημένω εις το υπ’ αριθ. 5 της 22 Ιουλίου/4 Αυγούστου 1913 της εν Βουκουρεστίω Συνδιασκέψεως πρωτόκολλον:
Η νέα μεθόριος, αρχομένη από του Δουνάβεως, προς τα άνω της Τουρτουκάιας, καταλήγει εις τον Εύξεινον Πόντον νοτίως της Εκρένας.
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
Άρθρον 5. Τα μεταξύ του βασιλείου της Ελλάδος και του βασιλείου της Βουλγαρίας σύνορα ακολουθούσι το εξής διάγραμμα, συμφώνως τω καταρτισθέντι υπό των οικείων στρατιωτικών αντιπροσώπων πρακτικώ, τω παρηρτημένω εις το υπ’ αρ. 9 πρωτόκολλον της 25 Ιουλίου/7 Αυγούστου 1913 της εν Βουκουρεστίω Συνδιασκέψεως.
Η οροθετική γραμμή αναχωρεί από των νέων βουλγαροσερβικών συνόρων επί της κορυφογραμμής του όρους Μπέλες, καταλήγουσα εις τας εις το Αιγαίο Πέλαγος εκβολάς του ποταμού Νέστου.
Μεταξύ των δύο τούτων άκρων σημείων η οροθετική γραμμή ακολουθεί το ενδεικνύμενον διάγραμμα επί του συνημμένου χάρτου 1/200000 του αυστριακού επιτελείου, συμφώνων τη περιγραφή της επίσης παρηρτημένη τω παρόντι άρθρω.
Μικτή επιτροπή, συγκειμένη εξ ισαρίθμων εκατέρου των συμβαλλομένων Υψηλών μερών αντιπροσώπων, επιφορτισθήσεται, δέκα πέντε ημέρας μετά την υπογραφήν της παρούσης συνθήκης, να χαράξη επί του εδάφους τη νέαν μεθόριον γραμμήν, συμφώνως τοις πρόσθεν συντεθειμένοις.
Η επιτροπή αυτή θέλει διενεργήσει την διανομήν των ακινήτων κτημάτων και κεφαλαίων άτινα τυχόν ανήκον μέχρι τούδε από κοινού εις επαρχίας, δήμους, ή κοινότητας κατοίκων χωριζομένους δια των νέων συνόρων. Εν περιπτώσει διαφωνίας επί της διαχαράξεως ή των εκτελεστέων μέτρων, τα Υψηλά συμβαλλόμενα μέρη υποχρεούνται να αποταθώσιν εις Κυβέρνησιν τρίτου φίλου κράτους, παρακαλούνται αυτήν να ορίσει διαιτητήν, ούτινος η απόφασις επί των υπό αμφισβήτησιν σημείων θεωρηθήσεται ως οριστική.
Συνομολογείται ρητώς ότι η Βουλγαρία παραιτείται πάσης επί της νήσου Κρήτης αξιώσεως.
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
Άρθρον 10. Η παρούσα συνθήκη κυρωθήσεται και αι επικυρώσεις αυτής ανταλλαγήσονται εν Βουκουρεστίω εντός προθεσμίας δέκα πέντε ημερών η και ενωρίτερον, αν τούτο καταστή δυνατόν.
Εις πίστωσιν οι οικείοι πληρεξούσιοι υπέγραψαν ταύτην και επέθηκαν τας εαυτών σφραγίδας.
Εγένετο εν Βουκουρεστίω την εικοστήν ογδόνη ημέραν του μηνός Ιουλίου (10 Αυγούστου) του έτους χιλιοστού εννεακοσιοστού δεκάτου τρίτου.
(Φ.Ε.Κ. 217/28 Οκτωβρίου 1913, τ. Α΄). [Βλ. και Θέμις Α΄ 152-154 – Κείμενα 46-50 – Τάλως Ζ1, 16].
5. ΕΛΛΗΝΟΤΟΥΡΚΙΚΗ ΣΥΝΘΗΚΗ ΕΙΡΗΝΗΣ 1913 ΣΥΝΘΗΚΗ ΕΛΛΑΔΟΣ – ΤΟΥΡΚΙΑΣ Συνομολογηθείσα εν Αθήναις τη 1 Νοεμβρίου 1913
Ν. (ΔΣΙΓ΄) 4213 της 11/4 Νοεμβρίου 1913
Περί κυρώσεως της μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας συμβάσεως περί ειρήνης της 1/14 Νοεμβρίου 1913ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΒΑΣΙΛΕΥΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ Άρθρον μόνον. Η μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας συνομολογηθείσα και εν Αθήναις υπογραφείσα την 1/14 Νοεμβρίου 1913 σύμβασις περί ειρήνης, εξ άρθρων 16 μετά τριών πρωτοκόλλων και μιας δηλώσεως παρηρτημένων αυτή, ων το κείμενον έπεται εν μεταφράσει, έχει πλήρη και νόμιμον από της ημέρας της υπογραφής αυτής ισχύν.ΣΥΝΘΗΚΗ Η Αυτού Μεγαλειότης ο βασιλεύς των Ελλήνων και η Αυτού Μεγαλειότης ο αυτοκράτωρ των Οθωμανών, διαπνεόμενοι εξ ίσου από της επιθυμίας να παγιώσωσι τους δεσμούς της ειρήνης και της φιλίας, αισίως αποκαταστάντας μεταξύ αυτών, και να διευκολύνωσι την επανάληψιν κανονικών μεταξύ των δύο χωρών σχέσεων, απεφάσισαν να συναμολογήσωσι προς τούτο σύμβασιν και διώρισαν πληρεξουσίους αυτών ως έπεται:
Η Αυτού Μεγαλειότης ο βασιλεύς των Ελλήνων την Αυτού Εξοχότητα τον κύριο Δημήτριον Πανάν, υπουργόν επί των εξωτερικών.
Η Αυτού Μεγαλειότης ο αυτοκράτωρ των Οθωμανών την Αυτού Εξοχότητα τον Γκαλήπ Κεμαλή Βένη, Οθωμανόν πληρεξούσιον.
Οίτινες, ανακοινώσαντες αλλήλοις τα πληρεξούσια αυτών έγγραφα, ευρεθέντα εν τάξει, συνεβάλοντο τα επόμενα:
Άρθρον 1. Από της υπογραφής της παρούσης πράξεως αι μεταξύ Τουρκίας και Ελλάδος διπλωματικαί σχέσεις θέλουσιν επαναληφθή και τα οικεία προξενεία θ’ αποκαταστώσι και θα λειτουργήσωσιν εν ταις δύο χώραις.
Η αυτοκρατορική οθωμανική Κυβέρνησις θα δύναται να ιδρύσει προξενεία όπου των εκχωρηθεισών χωρών εύρηνται ήδη πράκτορες ξένων Δυνάμεων, καθώς και πανταχού όπου η βασιλική Κυβέρνησις της Ελλάδος δεν ήθελεν εύρει κώλυμα τι προς παραδοχήν αυτών.
Άρθρον 2. Αι συνθήκαι, αι συμβάσεις και πράξεις, αι συνωμολογημέναι ή διατελούσαι εν ισχύι μεταξύ των δύο χωρών κατά την διακοπήν των διπλωματικών σχέσεων, θέλουσιν επανέλθει ακεραίως εν ισχύι από της υπογραφής της προκειμένης συμβάσεως, αι δε δύο Κυβερνήσεις προς αλλήλας ως και οι υπήκοοι αυτών τίθενται εν τη αυτή εν η ευρίσκοντο προ των εχθροπραξιών καταστάσει.
Το υπ’ αριθ. 3 συνημμένον τη παρούση συμβάσει πρωτόκολλον εφαρμοσθήσεται εν απάσαις ταις χώραις της Ελλάδος.
Άρθρον 3. Τα δύο Υψηλά συμβαλλόμενα χρέη χορηγούσι πλήρη και τελείαν αμνηστείαν εις πάντα τα πρόσωπα τα ενοχοποιούμενα κατά τα προ της προκειμένης συνθήκης πολιτικά γεγονότα.
Συνεπώς ουδείς δύναται να καταδιωχθή, να ενοχληθή, ή να διαταραχθή προσωπικώς ή ως προς την ιδιοκτησίαν αυτού ή εν τη εξασκήσει των δικαιωμάτων αυτού, λόγω πράξεων εχουσών οιανδήποτε σχέσιν προς τον πόλεμον, πάσαι δε αι επί γεγονότων τοιαύτης φύσεως στηριζόμεναι καταδικαστικαί αποφάσεις και πάντα τα διοικητικά μέτρα έσονται αυτοδικαίως άκυρα.
Άρθρον 4. Οι κατοικούντες εν ταις οθωμανικαίς χώραις ταις περιερχομέναις εις την κυριαρχίαν της Ελλάδος καθίστανται υπήκοοι Έλληνες.
Θα έχωσι το δικαίωμα της επιλογής υπέρ της οθωμανικής ιθαγενείας, δια δηλώσεως γιγνομένης προς την αρμοδίαν ελληνική αρχήν εν διαστήματι τριών ετών από σήμερον, δηλώσεως, ην θέλει επακολουθή εγγραφή εν τοις αυτοκρατορικοίς οθωμανικοίς προξενείοις. Η δήλωσις αυτή θα επιδίδηται εν τω εξωτερικώ εις τα γραφεία των ελληνικών προξενείων και θα εγγραφήται παρά των οθωμανικών προξενείων. Εν πάση περιπτώσει η άσκησις του δικαιώματος τούτου της επιλογής προϋποτίθησι την υποχρέωσιν της μεταφοράς της κατοικίας των ενδιαφερομένων και την εγκατάστασιν αυτών εκτός της Ελλάδος.
Τα πρόσωπα άτινα, διαρκούσης της προθεσμίας ταύτης, ήθελον μεταναστεύσει εν τη οθωμανική αυτοκρατορία ή εν τω εξωτερικώ ή ήθελον εγκατασταθή μονίμως εν αυτοίς θα παραμείνωσιν Οθωμανοί. Θέλουσι δε απολαύει ατελείας εξαγωγής δια την κινητήν αυτών περιουσίαν. Η επιλογή έσεται προσωπική.
Κατά το αυτό χρονικόν διάστημα των τριών ετών οι μουσουλμάνοι δεν θα υποβάλλονται εις την στρατιωτικήν υπηρεσίαν ουδέ θέλουσιν αποτίνει στρατιωτικόν τινα φόρον.
Όσον αφορά εις τα ανήλικα τέκνα, η προθεσμία της επιλογής άρξεται υπολογιζομένη από της ημέρας της ενηλικώσεως αυτών.
Άρθρον 5. Τα μέχρι της καταλήψεως των εκχωρηθεισών χωρών κεκτημένα δικαιώματα καθώς και οι δικαστικαί πράξεις και οι επίσημοι τίτλοι οι εκδοθέντες παρά των αρμοδίων οθωμανικών αρχών έσονται σεβαστά και απαραβίαστα μέχρις εννόμου περί του εναντίου αποδείξεως.
Το άρθρον τούτου ουδαμώς προδικάζει τα αποφάσεις, ας ήθελε τυχόν λάβει η εν Παρισίοις εδρεύουσα οικονομική επί των βαλκανικών υποθέσεων επιτροπή.
Άρθρον 6. Οι κάτοικοι των εκχωρηθεισών χωρών οίτινες, συμμορφούμενοι ταις διατάξεσι του άρθρου 4 της παρούσης συμβάσεως και διατηρούντες την οθωμανική ιθαγένειαν, ήθελον μεταναστεύσει εις την οθωμανικήν αυτοκρατορίαν ή εις το εξωτερικόν ή οίτινες μονίμως ήθελον εγκαταστή εν αυτοίς θα εξακολουθήσωσι διατηρούντες τας ακινήτους αυτών ιδιοκτησίας, τας κειμένας εν ταις εκχωρηθείσαις ταύταις χώραις, εκμισθούντες ή δια τρίτων διαχειριζόμενοι αυτάς.
Τα εν ταις εκχωρουμέναις τη Ελλάδι χώραις δικαιώματα ιδιοκτησίας επί αστικών και αγροτικών ακινήτων, κατεχομένων υπό ιδιωτών δυνάμει τίτλων, εκδεδομένων παρά του οθωμανικού κράτους ή συμφώνως προς τον οθωμανικόν νόμον και προγενεστέρων της καταλήψεως, θέλουσιν αναγνωρισθή υπό της ελληνικής Κυβερνήσεως.
Τα αυτά κρατούσιν όσον αφορά εις τα δικαιώματα ιδιοκτησίας επί των ως άνω κτημάτων των εγγεγραμμένων επ’ ονόματι νομικών προσώπων ή κατεχομένων υπ’ αυτών δυνάμει των οθωμανικών νόμων, των προγενεστέρων της ειρημένης καταλήψεως.
Ουδείς δύναται να στερηθή της ιδιοκτησίας αυτού, εν μέρει ή εν όλω, εμμέσως ή αμέσως, ειμή δια λόγους δεόντως βεβαιουμένης δημοσίας ωφελείας, μετά προηγουμένην δικαίαν αποζημίωσιν.
Άρθρον 7. Τα ιδιαίτερα κτήματα της Αυτού αυτοκρατορικής Μεγαλειότητος του Σουλτάνου ως και τα των μελών της αυτοκρατορικής δυναστείας θα παραμείνωσιν αυτοίς και έσονται σεβαστά. Η Αυτού αυτοκρατορική Μεγαλειότης και τα μέλη της αυτοκρατορικής δυναστείας δύνανται να εκποιώσιν ή να εκμισθώσιν αυτά διά πληρεξουσίων.
Πάσαι οι διαφοραία ή αμφισβητήσεις αίτινες τυχόν θέλουσιν επέλθει ως προς την ερμηνείαν ή την εφαρμογήν του παρόντος άρθρου κανονισθήσονται δια διαιτησίας εν Χάγη δυνάμει συνομολογηθησομένου συνυποσχετικού.
Άρθρον 8. Οι αιχμάλωτοι πολέμου και πάντα τα άλλα πρόσωπα τα συλληφθέντα συνεπεία στρατιωτικών μέτρων ή ένεκα δημοσίας τάξεως ανταλλαγήσονται εντός μηνός από της υπογραφής της παρούσης συνθήκης ή και τάχιον, αν τούτο η δυνατόν.
Η ανταλλαγή αύτη γενήσεται τη φροντίδι ειδικών επιτρόπων, διοριζομένων εκατέρωθεν.
Αι αμοιβαίαι απαιτήσεις των δύο Υψηλών συμβαλλομένων μερών, αι σχετικαία προς τους αιχμαλώτους, παραπεμφθήσονται εις διαιτησίαν εν Χάγη δυνάμει συνομολογηθησομένου συνυποσχετικού.
Οπωσδήποτε η αντιμισθία των αξιωματικών, η καταβληθείσα υπό της ελληνικής Κυβερνήσεως, θέλει αποδοθή παρά του εις ο ανήκουσι κράτους.
Άρθρον 9. Άμα τη υπογραφή της παρούσης συμβάσεως η αυτοκρατορική οθωμανική Κυβέρνησις θέλει απολύσει πάντα τα υπό ελληνικήν σημαίαν ατμόπλοια και πλοία, άτινα, κρατηθέντα προ της κηρύξεως του πολέμου, παρακρατούνται υπ’ αυτής.
Αι προς επανόρθωσιν των ζημιών απαιτήσεις και αι απώλειαι των ενδιαφερομένων, αι προκύψασαι εκ του ειργμού (embargo) και της επιβληθείσης κατασχέσεως επί των ελληνικών πλοίων και φορτίων θέλουσιν υποβληθή, συμφώνως προς κοινή συμφωνία καταρτισθησόμενον συνυποσχετικόν, εις διαιτητικόν δικαστήριον, αποτελούμενο εκ τεσσάρων διαιτητών, διοριζομένων παρ’ εκατέρου των μερών και τριών άλλων διαιτητών, εκλεγησομένων, μεταξύ των υπηκόων ναυτικών εθνών, υπό των δύο μερών ή, εν περιπτώσει διαφωνίας, υπό του ομοσπονδιακού ελβετικού Συμβουλίου.
Άρθρον 10. Αι δύο Κυβερνήσεις υποχρεούνται επίσης ν’ αποταθώσι, δυνάμει συνομολγηθησομένου συνυποσχετικού, εις διαιτητικόν εν Χάγη δικαστήριον, προς επίλυσιν της διαφοράς της αναφυείσης επί της ερμηνείας των όρων του από 26 Οκτωβρίου 1912 πρωτοκόλλου παραδόσεως της Θεσσαλονίκης και του προσηρτημένου πρωτοκόλλου του υπογραφέντος την επιούσαν, πρωτοκόλλων σχετικών προς τα όπλα των οθωμανών στρατιωτών της φρουράς της πόλεως, ων την απόδοσιν αξιοί η αυτοκρατορική οθωμανική Κυβέρνησις.
Άρθρον 11. Η ζωή, η περιουσία, η τιμή, η θρησκεία και τα έθιμα των κατοίκων των εκχωρουμένων τη Ελλάδι χωρών, οίτινες ήθελον μείνει υπό την ελληνικήν διοίκησιν, έσονται επακριβώς σεβαστά.
Θέλουσιν απολαύει τελείως των αυτών αστικών και πολιτικών δικαιωμάτων οία οι εκ καταγωγής έλληνες υπήκοοι. Η ελευθερία, η εξωτερική λατρεία της θρησκείας εξασφαλισθήσονται τοις μουσουλμάνοις.
Το όνομα της Αυτού αυτοκρατορικής Μεγαλειότητος του Σουλτάνου ως Χαλίφου εξακολουθήσει μνημονευόμενον εν ταις δημοσίαις προσευχαίς των μουσουλμάνων.
Ουδαμώς δύνανται να θιγώσιν η αυτονομία και η ιεραρχική οργάνωσις των μουσουλμανικών κοινοτήτων, των υφισταμένων ή τυχόν σχηματισθησομένων, ως και η διοίκησις της ανηκούσης αυταίς κινητής και ακινήτου περιουσίας.
Επίσης ουδέν κύωλυμα δύναται να παρεμβληθή εις τα των ιδιωτών και μουσουλμανικών κοινοτήτων σχέσεις προς τους πνευματικούς αυτών αρχηγούς, οίτινες θέλουσι τελεί υπό την εξάρτησιν του εν Κων/πόλει Σεϊχ –Ουλ –Ισλαμάτου, περιβάλλοντος τον αρχιμουφτήν δια της προς ενάσκησιν των καθηκόντων αυτού πνευματικής εγκρίσεως.
Οι μουφτήδες, έκαστος εν τη περιφερεία αυτού, θέλουσιν εκλέγεσθαι υπό εκλογέων μουσουλμάνων.
Ο αρχιμουφτής διορίζεται υπό της Αυτού Μεγαλειότητος του βασιλέως των Ελλήνων, εκ τριών υποψηφίων, εκλεγομένων και υποδεικνυομένων υπό εκλογικής συνελεύσεως, συγκροτουμένης εκ πάντων των εν Ελλάδι μουφτήδων.
Η ελληνική Κυβέρνησις θέλει ανακοινοί την εκλογήν του αρχιμουφτή δια της εν Κωνσταντινουπόλει β. πρεσβείας της Ελλάδος εις το Σεϊχ –Ουλ –Ισλαμάτον, όπερ θέλει αποστέλλει αυτώ «μανσούριον» και «μουρασελέν», επιτρέποντα αυτώ να ασκή τα καθήκοντα αυτού και να χορηγή προς τους άλλους εν Ελλάδι μουφτήδες το δικαίωμα της δικαιοδοσίας και της εκδόσεως φετβάδων.
Οι μουφτήδες, εκτός της αρμοδιότητος αυτών επί των καθαρώς θρησκευτικών υποθέσεων και της εποπτείας αυτών επί της διοικήσεως των βακουφικών κτημάτων, ασκούσι την ευατών δικαιοδοσίαν μεταξύ μουσουλμάνων επί γάμων, διαζυγίων, διατροφών (νεφακά), επιτροπειών, κηδεμονιών, χειραφεσίας ανηλίκων, ισλαμικών διαθηκών και διαδοχής εις θέσιν μουτεβελή (τεβλιέτ).
Αι παρά των μουφτήδων εκδιδόμεναι αποφάσεις εκτελούνται υπό των αρμοδίων ελληνικών αρχών.
Ως προς τας κληρονομίας, οι ενδιαφερόμενοι μουσουλμάνοι δύνανται, μετά προηγουμένην συμφωνίαν, να προσφεύγωσι των μουφτή, ως διαιτητή. Κατά της ούτως εκδοθείσης διαιτητικής αποφάσεως έσονται δεκτά πάντα τα ενώπιν των δικαστηρίων της χώρας ένδικα μέσα, εκτός αν υπάρχη διάταξις περί του εναντίου, ρητώς διατετυπωμένη.
Άρθρον 12. Τα εν ταις εκχωρουμέναις χώραις βακούφια ιδζαρέ-βαχιδδέ, ιδζαρετέιν, μουκαταά, καν τε ώσι μαζμπουτά, μουλχακά, ή μουστεσνά, έσονται σεβαστά, οία διετέλουν κατά την στρατιωτική κατάληψιν, δυνάμει των οθωμανικών νόμων.
Θέλουσι διοικείσθαι υπό των εν ταις εκχωρηθείσαις χώραις μουσουλμανικών κοινοτήτων, αίτινες θέλουσι σεβασθή τα δικαιώματα των μουτεβελήδων και γαλλεδάρηδων.
Πάντως των ακινήτων βακουφικών κτημάτων, αστικών και αγροτικών, μαζμπουτά ή μουλχακά, των κειμένων εν ταις εκχωρηθείσαις τη Ελλάδι χώραις και ων αι πρόσοδοι ανήκουσιν εις εαυγή και φιλανθρωπικά καθιδρύματα, ευρισκόμενα εν Τουρκία, την διαχείρισιν θέλουσιν έχει ωσαύτως αι ρηθείσαι μουσουλμανικαί κοινότητες μέχρις ου ταύτα εκποιηθώσιν υπό του υπουργείου του Εβκαφίου.
Εννοείται ότι το ρηθέν υπουργείον θέλει σεβασθή τα επί των ειρημένων βακουφίων δικαιώματα των γαλλεδάρηδων.
Το βακουφικόν καθεστώς δεν δύναται να τροποποιηθή ειμή μετά προηγουμένην δικαίαν αποζημίωσιν.
Της βακουφικής δεκάτης καταργουμένης, εάν συνεπεία της καταργήσεως ταύτης, τεκκέδες τινές, τεμένη, μεδρεσέδες, σχολεία, νοσοκομεία και άλλα θρησκευτικά και φιλανθρωπικά καθιδρύματα των εκχωρηθεισών τη Ελλάδι χωρών δεν έχωσιν εν τω μέλλοντι επαρκούσαν προς συντήρησιν αυτών προσόδους, η ελληνική Κυβέρνησις θέλει τοις χορηγεί τας αναγκαίας προς ταύτην επιχορηγήσεις.
Πάσα αμφισβήτησις ως προς την ερμηνείαν ή εφαρμογήν των διατάξεων του παρόντος άρθρου επιλυθήσεται διαιτητικώς εν Χάγη.
Άρθρον 13. Τα Υψηλά συμβαλλόμενα μέρη υποχρεούνται να παράσχωσι ταις επαρχιακαίς αυτών αρχαίς διαταγάς προς επιβολήν σεβασμού των νεκροταφείων και ιδία των τάφων των στρατιωτών των πεσόντων επί του πεδίου της τιμής.
Αι αρχαί δεν θέλουσι παρεμποδίζει την παρά των συγγενών και φίλων ανακομιδήν των οστών των εν τη ξένη γη ταφέντων θυμάτων.
Άρθρον 14. Της ελληνικής βασιλικής Κυβερνήσεως υποκαθισταμένης εις τα δικαιώματα, βάρη και υποχρεώσεις της αυτοκρατορικής οθωμανικής Κυβερνήσεως έναντι των εταιρειών των σιδηροδρόμων Θεσσαλονίκης –Μοναστηρίου, των ανατολικών σιδηροδρόμων, και του ενωτικού σιδηροδρόμου Θεσσαλονίκης –Δεδεαγάτς, πάντα τα ζητήματα τα έχοντα σχέσιν προς τα εν ταις εκχωρηθείσαις τη Ελλάδι χώραις τμήματα των σιδηροδρόμων τούτων θέλουσι παραπεμφθή εις την εν Παρισίοις εδρεύουσαν οικονομικήν επί των βαλκανικών υποθέσεων επιτροπήν.
Άρθρον 15. Τα δύο Υψηλά συμβαλλόμενα μέρη υποχρεούνται να τηρήσωσι τας αφορώσας εις Αυτά διατάξεις της εν Λονδίνω συνθήκης της 30 Μαίου 1913, συμπεριλαμβανομένων των διατάξεων του άρθρου 5 της ρηθείσης συνθήκης.
Άρθρον 16. Η παρούσα συνθήκη τεθήσεται εν ισχύι άμα τη υπογραφή αυτής.
Αι επικυρώσεις αυτής ανταλαγήσονται εντός δεκαπενθημέρου από της σήμερον.
Εις πίστωσιν οι οικείοι πληρεξούσιοι υπέγραψαν ταύτην και επέθηκαν τας εαυτών σφραγίδας.
Εγένετο εις διπλούν εν Αθήναις την 1/14 Νοεμβρίου 1913
(Φ.Ε.Κ. 229/14 Νοεμβρίου 1913, τ. Α΄). [Βλ. και Θέμις Α΄ 159-162 – Κείμενα, 52-60 – Τάλως Ζ1, 20-26].
6. ΔΙΑΚΟΙΝΩΣΙΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΠΡΟΣ ΤΑΣ ΜΕΓΑΛΑΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΤΗΣ 29 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 1913 [(Η Ελλάς) «θεωρεί τις διομολογήσεις εις τας παρ’ αυτής προσαρτηθείσας νέας χώρας ως καταργηθείσας, καθώς και τα εξ αυτών απορρέοντα δικαιώματα υπέρ των ξένων.]
[1. Η Διακοίνωση αυτή, μαζί με την απάντηση των Δυνάμεων ότι «έλαβον γνώσιν της Διακοινώσεως της Ελληνικής Κυβερνήσεως», αποτελεί τον κατά το Διεθνές Δίκαιο νόμιμο τίτλο, την τυπική αναγνώριση από τις Δυνάμεις, της Ενώσεως της Κρήτης με την Ελλάδα. Βλ. και Παπαντωνάκης 31, Μαρής, 19, Παπαμανουσάκης 163, Τάλως Ζ1, 26].
7. ΣΥΝΘΗΚΗ ΣΕΒΡΩΝ ΠΕΡΙ ΜΕΙΟΝΟΤΗΤΩΝ 1920 [Βλ. Θέμις Α΄, 320-325, Τάλως Ζ΄1, 26-33] .
8. ΣΥΝΘΗΚΗ ΛΩΖΑΝΝΗΣ 1923 [Φ.Ε.Κ. 238/25 Αυγούστου 1923, τ. Α΄ - Θέμις Α΄ 231-286 – Κείμενα, 64-67 – Πράξεις, 1-144, Τάλως Ζ1, 33-39].
9. ΣΥΝΘΗΚΗ ΤΕΧΝΙΚΗΣ ΣΥΜΦΩΝΙΑΣ ΕΛΛΑΔΟΣ – Η.Π.Α. 2003 1. Ν. 3108 της 7/10.2.2003. «Κύρωση της Συνολικής Τεχνικής Συμφωνίας (C.T.A.) μεταξύ της Ελληνικής Δημοκρατίας και των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής». (Α΄ 32).
[Άρθρο πρώτο
Κυρώνεται και έχει την ισχύ, που ορίζει το άρθρο 28 παρ. 1 του Συντάγματος, η Συνολική Τεχνική Συμφωνία (C.T.A.) μεταξύ της Ελληνικής Δημοκρατίας και των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής που υπογράφηκε στις Βρυξέλλες στις 13 Ιουνίου 2001, της οποίας το κείμενο σε πρωτότυπο στην ελληνική και αγγλική γλώσσα έχει ως εξής:
ΣΥΝΟΛΙΚΗ ΤΕΧΝΙΚΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΜΕΤΑΞΥ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΗΝΩΜΕΝΩΝ ΠΟΛΙΤΕΙΩΝ ΤΗΣ ΑΜΕΡΙΚΗΣ
ΤΜΗΜΑ Ι ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΤΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ ΤΩΝ ΗΝΩΜΕΝΩΝ ΠΟΛΙΤΕΙΩΝ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
Άρθρο 3 Είσοδος και Έξοδος . . . 6. Η ευκολία των Ηνωμένων Πολιτειών στην Αεροπορική Βάση της Σούδας στην Κρήτη μπορεί να χρησιμοποιείται ως σημείο εισόδου και εξόδου προς και από την Ελλάδα από τα στρατιωτικά αεροσκάφη, εφόδια και συνδεόμενο προσωπικό των Ηνωμένων Πολιτειών, κατά την εκτέλεση αποστολών εγκεκριμένων από την Ελληνική Δημοκρατία].ΙΙΙ. ΕΝΩΣΗ ΚΡΗΤΗΣ ΜΕ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ 1. ΕΝΩΣΗ DE FACTO ΚΑΙ DE JURE α) ΔΗΛΩΣΗ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΥ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΥ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΚΡΗΤΙΚΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΙΝ ΧΑΝΙΑ Έχομεν την τιμήν να φέρωμεν εις γνώσιν Υμών ότι καθά ο Πρόεδρος της Κυβερνήσεως εδήλωσε σήμερον εις την Βουλήν: Η Ελληνική Κυβέρνησις καθ’ ην στιγμήν απεφασίζετο η επιδίωξις εν τη Ευρωπαϊκή Τουρκία ριζικών μεταρρυθμίσεων, αίτινες κυριώτατα επέσυρον την προσοχήν ημών, ήτο φανερόν ότι δεν ηδύνατο να αφήση άνευ ιδιαιτέρας μερίμνης το απασχολούν ημάς Κρητικόν ζήτημα. Καίτοι δε εν τη επιδιώξει της ριζικής ακόμη λύσεως του Κρητικού ζητήματος, της συμφώνου προς τους αναλλοιώτους πόθους των Κρητών, η Ελλάς δεν θα ευρίσκετο μόνη, όπως αντιμετωπίση τας περιπετείας, αίτινες ηδύναντο να παρουσιασθώσιν εκ της εις τούτο τεινούσης ενεργείας αυτών, εκρίναμεν εν τούτοις ότι επεβάλλετο εις ημάς όπως παράσχωμεν πρόσθετον δείγμα της σταθεράς ημών επιθυμίας να μη δημιουργήσωμεν το καθ’ εαυτούς νέας δυσχερείας εις τας κοινάς προσπαθείας προς διατήρησιν της ειρήνης, έστω και κατά την υστάτην ταύτην ώραν, εκρίναμεν ότι επεβάλλετο εις ημάς να αρκεσθώμεν, υπό τον όρον, ότι τα πράγματα δεν θα έφθανον μέχρι πολέμου, εις νέαν τινά μεταβατικήν λύσιν του ζητήματος τούτου, λύσιν κατά την οποίαν εν ω το διεθνές καθεστώς της νήσου θα διετηρείτο κατά τα λοιπά αμείωτον, οίον διεπλάσθη υπ’ αυτών των Προστατίδων Δυνάμεων μέχρι της ημέρας της εκκενώσεως της Νήσου υπό των Διεθνών Στρατευμάτων, κατά τα λοιπά η Νήσος θα διοικείτο ουσιαστικώς υπό της Ελλάδος, οι δε αντιπρόσωποι αυτής θα εδικαιούντο να συνεδρεύωσιν μετά των αντιπροσώπων του Ελληνικού Βασιλείου εν τω Εθνικώ Βουλευτηρίω. Δια τούτο, χαιρετίζων σήμερον εξ’ ονόματος του Ελληνικού λαού τους απεσταλμένους της αδελφής Νήσου και ρητήν ποιούμενος την δήλωσιν, ότι η Ελλάς αποδέχεται όπως του λοιπού εν υπάρχη κοινόν Κουνοβούλιον και δια το ελεύθερον Βασίλειον και δια την Νήσον Κρήτην (χειροκροτήματα παταγώδη και ζητωκραυγαί παρατεταμέναι εν τη αιθούση και παρά τω ακροατηρίω) καλώ τους απεσταλμένους της Κρήτης όπως επανέλθωσιν εις την Νήσον, ίνα φέρωσι προς τους συμπολίτας των τον αδελφικόν ασπασμόν της Εθνικής Αντιπροσωπείας και ασχοληθώσι το ταχύτερον εις την διεξαγωγήν κανονικών εκλογών, ίνα λάβωσι το ένδυμα γάμου, το οποίον θα επιτρέψη εις αυτούς την είσοδον εν τω περιβόλω τούτω (παταγώδη χειροκροτήματα παρατεταμένα και ζητωκραυγαί εν τη αιθούση και παρά τω ακροατηρίω). Είναι περιττόν να προσθέσω ότι εις την μέσην ταύτην λύσιν αρκούμεθα, ως είπον, ίνα μη ελαττώσωμεν τας και άλλως ισχνάς ελπίδας περί διατηρήσεως περαιτέρω της ειρήνης, ότι και αν εξερρηγνύετο ο πόλεμος ούτε η εν Ελλάδι ούτε η εν Κρήτη κοινή γνώμη θα ήσαν διατεθειμέναι ν’ αρκεσθώσιν εις μέσην λύσιν, την οριστικήν δε λύσιν του Κρητικού ζητήματος θα καθώριζε τότε η έκβασις του πολέμου. (Χειροκροτήματα παρατεταμένα εκ της αιθούσης και των ακροατηρίων).
Φέροντες ταύτα εις γνώσιν Υμών παρακαλούμεν να εξακολουθήσετε επί του παρόντος ασκούντες την διοίκησιν, παρασκευάζοντες τα της διεξαγωγής κανονικών εκλογών, προς αποστολήν νομίμων αντιπροσώπων της Νήσου εις το Εθνικόν Κοινοβούλιον, μεριμνώντες, μάλιστα πάντων, υπέρ της διατηρήσεως της τάξεως και της λυσιτελους προστασίας του Μουσουλμανικού πληθυσμού.Αθήνα 1 Οκτωβρίου 1912 Ο Πρόεδρος ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ Τα Μέλη Ο Υπουργός των Εξωτερικών Λ. ΚΟΡΟΜΗΛΑΣ Ο Υπουργός της Δικαιοσύνης Κ. ΡΑΚΤΙΒΑΝ Ο Υπουργός των Εσωτερικών Ε. ΡΕΠΟΥΛΗΣ Ο Υπουργός των Εκκλ. και Δημ. Εκπ. Ι ΤΣΙΡΙΜΩΚΟΣ Ο Υπουργός των Οικονομικών Μ. ΔΙΟΜΗΔΗΣ Ο Υπουργός της Εθνικής Οικονομίας Α. ΜΙΧΑΛΑΚΟΠΟΥΛΟΣ [Βλ. Π. Εφημ. Κυβ. Κρ. αριθμ. 70, 2-10-1912, τ. Α΄, Τάλως Ζ1 1997, 40-41]. β) ΔΙΑΓΓΕΛΜΑ ΓΕΝΙΚΟΥ ΔΙΟΙΚΗΤΗ ΚΡΗΤΗΣ ΣΤΕΦΑΝΟΥ ΔΡΑΓΟΥΜΗ Προς τον Κρητικόν λαόν,
Δια Βασιλικού Διατάγματος υπό χθεσινήν χρονολογίαν η Αυτού Μεγαλειότης ο Βασιλεύς ηυδόκησε να με διορίση Γενικόν Διοικητήν της Κρήτης και των παραρτημάτων αυτής.
Εκ των ενώπιον της Βουλής κατά την συνεδρίαν της 1ης Οκτωβρίου δηλώσεων της Ελληνικής Κυβερνήσεως δια στόματος του Πρωθυπουργού εγένετο εις πάντας γνωστή, ειδικώς δε και εις την Κρήτην δι΄ επί τούτω ανακοινώσεως, η αφετηρία εξ ης ωρμήθη η Κυβέρνησις εις τας κατά την ημέραν εκείνην διακηρυχθείσας αποφάσεις.
Καθ’ ον χρόνον η Ελλάς επεστρατεύετο υπέρ επιτυχίας ριζικών υπό εγγυήσεις μεταρρυθμίσεων εν ταις επαρχίαις της ανατολικής Ευρώπης, δεν ήτο δυνατόν η Κυβέρνησις του Βασιλέως να μην εντείνη την μέριμναν αυτής υπέρ της εν επισφαλεί καταστάσει σαλευομένης Κρήτης και του εκκρεμούς αυτής ζητήματος· εκ τούτου δ’ απέρρευσεν η εν τη Κυβερνητική δηλώσει υπό όρον απόφασις ουσιαστικής υπό της Ελλάδος διοικήσεως της νήσου και εν μια και τη αυτή βουλή συναντιπροσωπεύσεως αμφοτέρων.
Υπό τοιαύτας συνθήκας εγκριθείσα έκτοτε ως αναγκαία πραγματοποιείται σήμερον, εν ώρα ανωμαλίας πολεμικής η αποστολή εις Κρήτην Γενικού Διοικητού· και κατά την ώραν ταύτην υπό του Βασιλέως εκπεμφθείς, κατ’ εντολήν Αυτού αναλαμβάνω την Γενικήν Διοίκησιν, ου μόνον όπως προπαρασκευασθώσι τα της ενεργείας νομίμων βουλευτικών εκλογών εν πάση ελευθερία, αλλά και όπως δια των καθεστηκυιών οργανικών αρχών επιδιωχθή το ακώλυτον και απαρέγκλιτον της λειτουργίας των κειμένων νόμων και η εν αυστηροτάτη τηρήσει της τάξεως εξασφάλισις της ισότητος Χριστιανών και Μουσουλμάνων.
Ευτυχής ότι υπό τοιούτους όρους εις εμέ έλαχεν ο κλήρος της διακυβερνήσεως των πραγμάτων της γενναίας Ελληνικής μεγαλονήσου, χαίρων προσαγορεύω τον Κρητικόν λαόν, μετά πεποιθήσεως ότι θέλω τύχει της εκθύμου συνδρομής αυτού εις επιτυχίαν της τελικής ευοδώσεως του μετά των υψίστων πόθων αυτού συνδεδεμένου σκοπού της αποστολής μου.
Εν Χανίοις τη 12 Οκτωβρίου 1912
[Π. Εφημ. Κυβ. Κρ., αριθ. 74, 12-10-1912, τ. Α΄, Τάλως Ζ1 1997, 48-49].γ) Ν. ΔΡΛΔ΄ της 28 Φεβρουαρίου/2 Μαρτίου 1913 «Περί διοικήσεως των στρατιωτικώς κατεχομένων χωρών», [Θέμις Η΄, 939-952, Τάλως Ζ΄1, 327-341].
2. ΑΝΑΜΝΗΣΤΙΚΑ ΜΕΤΑΛΛΙΑ α) Ν. ΔΡ?Θ΄ (υπ’ αριθ. 4.199) "Περί αναμνηστικού μεταλλίου του Κρητικού αγώνος", [Τάλως Ζ΄1, 186].
β) Ν. ΔΣ΄ (υπ’ αριθ. 4200) "Περί αναμνηστικού μεταλλίου του πολέμου 1912-1913" [Τάλως Ζ΄1, 186-187].
3. ΕΚΠΡΟΣΩΠΗΣΗ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΣΤΗΝ ΚΡΗΤΗ α) Δ. 856 της 7 Δεκεμβρίου 1913 [Π. Εφημ. Κυβ. Κρ., αριθ. 133, 12-12-1913, τ. Α΄, Τάλως Ζ΄1, 272-273].
4. ΕΚΠΡΟΣΩΠΗΣΗ ΚΟΙΝΟΤΙΚΗΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ ΕΠΑΡΧΙΑΣ ΑΠΟΚΟΡΩΝΟΥ α) Δ. 844 της 5 Δεκεμβρίου 1913 [Π. Εφημ. Κυβ. Κρ., αριθ. 133, 12-12-1913, τ. Α΄, Τάλως Ζ΄1, 273-274].
5. ΔΗΜΟΣΙΟΝΟΜΙΚΗ ΣΥΓΧΩΝΕΥΣΗ ΚΡΗΤΗΣ ΣΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ α) Ν. 109 της 30/30 Δεκεμβρίου 1913 "περί συγχωνεύσεως του δημοσίου ταμείου και προϋπολογισμού της Κρήτης εις το δημόσιον ταμείον και τον γενικόν του Κράτους προϋπολογισμόν", [Θέμις Η΄ 1017, Τάλως Ζ΄1, 278-279].
β) Ν. 166 της 11/12 Μαρτίου 1914 «Περί εγκαταστάσεως οικονομικών αρχών εις τας προσαρτηθείσας χώρας και συγκροτήσεως του προσωπικού αυτών», [Θέμις Θ΄, 43-50, Τάλως Ζ΄1, 380-385].
γ) Δ. «Περί επεκτάσεως εν Κρήτη της ισχύος διατάξεών τινων της ταμιακής νομοθεσίας» (Π. Εφημ. Κυβ. Κρ., αριθ. 89, 14-11-1914, τ. Α΄, Τάλως Ζ΄1, 316].
6. ΣΥΓΧΩΝΕΥΣΗ ΤΑΧΥΔΡΟΜΙΚΗΣ ΚΑΙ ΤΗΛΕΓΡΑΦΙΚΗΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ ΚΡΗΤΗΣ ΣΤΗΝ ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΗ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ α) Ν. 112 της 28/30 Δεκεμβρίου 1913 "περί αφομοιώσεως της ταχυδρομικής και τηλεγραφικής υπηρεσίας της νήσου Κρήτης προς την του λοιπού Κράτους" [Θέμις Η΄ 1018-1019, Τάλως Ζ΄1, 279-281].
β) Ν. 113 της 28/30 Δεκεμβρίου 1913 "περί κατατάξεως της ταχυδρομικής και τηλεγραφικής υπηρεσίας Κρήτης εν τη ταχυδρομική και τηλεγραφική υπηρεσία του Κράτους" [Θέμις Η΄ 1018-1019, Τάλως Ζ΄1, 280-281].
7. ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΣΗ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΩΝ α) Δ. 147 της 4 Φεβρουαρίου 1914 [Π. Εφημ. Κυβ. Κρ., αριθ. 17, 6-2-1914, τ. Α΄, Τάλως Ζ΄1, 290].
8. ΕΠΕΚΤΑΣΗ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΝΟΜΙΣΜΑΤΙΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ ΣΤΙΣ ΝΕΕΣ ΧΩΡΕΣ α) Δ. της 21 Ιουλίου 1914 [Π. Εφημ. Κυβ. Κρ., αριθ. 57, 22-7-1914, τ. Α΄, Τάλως Ζ΄1, 301-302].
9. ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΕΛΩΝΕΙΑΚΩΝ ΑΡΧΩΝ α) Δ. της 5 Οκτωβρίου 1914 "Περί εγκαταστάσεως τελωνειακών αρχών εν Κρήτη", [Π. Εφημ. Κυβ. Κρ., αριθ. 84, 27-10-1914, τ. Α΄, Τάλως Ζ΄1, 314-317].
10. ΚΑΚΟΥΡΓΙΟΔΙΚΕΙΑ ΝΕΩΝ ΧΩΡΩΝ α) Ν. 94 της 7/10 Δεκεμβρίου 1913 "Περί δικαστηρίων κακουργιοδικών εν ταις Νέαις Χώραις", [Θέμις Η΄, 1015, Τάλως Ζ΄1, 341].
11. ΝΟΜΟΘΕΣΙΑ ΚΑΙ ΔΙΚΑΣΤΙΚΗ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΝΕΩΝ ΧΩΡΩΝ α) Ν. 147 της 5 Ιανουαρίου/1 Φεβρουαρίου 1914 «Περί της εν ταις προσαρτωμέναις χώραις εφαρμοστέας νομοθεσίας και της δικαστικής αυτών οργανώσεως», (Θέμις Θ΄, 15-40, Τάλως Ζ1 1997, 341-372).
12. ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΓΑΙΩΝ ΝΕΩΝ ΧΩΡΩΝ α) Ν. 415 της 27-11/18-12-1914 "περί προστασίας της νομής επί δημοσίων γαιών εν ταις Νέαις Χώραις", [Π. Εφημ. Κυβ. Κρ., αριθ. 95, 18-12-1914, τ. Α΄, Τάλως Ζ΄1, 409].
Γνωριμία - Σκοπός - Δραστηριότητες - ΠρογράμματαΕκδόσεις - Πεπραγμένα - Μέγαρο Ι.Κ.Δ. - Τα νέα του Ι.Κ.Δ. - Κεντρική Σελίδα - Ισχύουσα Νομοθεσία περί Κρήτης